Redactioneel

John DaviesWat houdt een gezinshereniging voor vluchtelingen in?
John Davies, al jaren heel actief bij Vluchtelingenwerk, vertelt ons hier over.
 
Hoe gaat het in zijn werk?
 
De aanvraag
John: ”Als een asielzoeker de asielstatus heeft gekregen, mag hij een aanvraag doen voor gezinshereniging. Het is wel noodzakelijk dat het bestaan van het gezin in het zogenaamde ‘eerste gehoor’ van hun eigen asielprocedure, bij de IND, al vermeld is.
Als de aanvraag weg is, begint voor het gezin vaak een langdurige procedure voordat deze uiteindelijk toegekend wordt. Deze procedure bestaat uit gesprekken bij de ambassade, overleg van documenten en eventueel DNA-onderzoeken.”
 
Langdurige procedures
“Omdat, zoals ik al vermeld heb, deze procedures lang kunnen duren, wachten mensen soms niet op het resultaat van de aanvraag en vluchten zij zelf naar Nederland. Dit komt bijvoorbeeld voor bij vrouwen waarvan de man reeds gevlucht is en de vrouw alleen achter is gebleven. In sommige landen, zijn zij zonder bescherming van partner of andere mannelijke familieleden, heel kwetsbaar.”
 
Onze gedigitaliseerde maatschappij
“Gelukkig komen hier veel gezinsherenigingen voor. Hoger opgeleiden zijn vaak gemakkelijker te ondersteunen bij de gezinshereniging. Ze spreken meestal goed Engels en hebben eerder inzicht in onze gedigitaliseerde maatschappij. Bovendien vinden ze ook sneller hun weg hier in Nederland.”
 
De reis naar Nederland
“De reis naar Nederland moet door de aanvrager zelf geregeld en betaald worden. Voor de rijkere families uit de miljoenensteden zoals Damascus of Aleppo, is het uiteraard gemakkelijker om het geld voor de vliegtickets bij elkaar te leggen, dan voor de vluchtelingen uit de straatarme landen zoals Somalië of Eritrea."
 
Aankomst in Nederland
“Als ze eenmaal toestemming hebben om te mogen komen, wordt bij aankomst in Nederland het gezin eerst in Ter Apel, voor identiteits- en medische controles, opgenomen. Daarna worden zij naar een ander AZC overgeplaatst, het liefst dicht bij de aanvrager.
Wanneer ze hun asielstatus hebben, heeft de gemeente waar de aanvrager verblijft, de plicht om een woning voor het hele gezin te vinden. Omdat de eenpersoonswoning, of het appartement, waar de man al een tijd woont, vaak te klein is voor het hele gezin, verblijft het gezin, tot er een grotere woning gevonden is, in een AZC. Families kunnen dan tijdelijk alleen bij elkaar op bezoek en dus niet samen wonen.”
 
Afsluiting
“Als een man hier alleen woont, brengt dat een hele andere sociale situatie met zich mee dan bij een gezin van statushouders.
Het integreren is voor een vrouw vaak lastiger. Ze hebben de zorg voor hun gezin, minder of geen kans gehad om een opleiding te volgen, maar ook hun manier van kleden, denk bijvoorbeeld aan een boerka, kan mensen afschrikken. Terwijl zij juist de buurt en andere mensen zo hard nodig hebben.”
 
Tekst en fotografie José van der Heijden
Plaats reactie


Beveiligingscode
Vernieuwen