De belofte
Dee’z verhaal hè ik os moeder vruger dik heure vertelle, en die zin dèt echt gebeurt waar.
‘t Hi z’n eige afgespuld toen de Brabantse vrouwe nog allemaol witte mutse droege.
Jaorlijks ginge de mense toendertijd nog nor ‘n genadeoord of bedevaartsplaots, wegens verkrege of nog te verkrége gunsten. Di geval din zich veur bè Peer en Tonna uit Boekel.
Ze han d’r 50-jorrige bruluft gevierd en ‘t waar een skôn fist gewist.’t Hil durp proatte d’r nog over.
Peer en Tonna waren d’r zelfs 10 joar jonger op geworre, mènde ze.
Ze ware zo blèj en dankbaar dèsse afgepraot han um same te voewt nor de beevurt in Hòndel te gaon. Peer liejp in z’n goei pak en unne meter d’r aachter liejp Tonna mè d’r goei groote witte muts, die mè witte kant en opgenaejde blumkes rond durre kop wolkte.
Peer liejp mè zunne blote kletskop en z’n pèt in z’n één haand en in daander haand hattie zunne rôzzekrans. Peer bidde veur en Tonna nao. Wees gegroet Maria…...waarop Tonna Heilige Maria moeder van….en zo ginge ze wijer.
Op een gegéve moment begos ut te miezere. ‘t Régende nie zo hard, dus schuile dinne ze mar nie.
Tonna wilde d’r kostbare witte muts bescherme tege de régen en zo ès de boerinne diejen ted dinne, sloeg ze ’n dil rokke over d’r goei muts hinne. In diejen tèd droegen de vrouwe wel vier of veèijf rokke overmekare en dè waar wèrum zat, mar ‘t waar danok alles. Onderbokse dor dinne ze niet aon en pènties, slips en majoos, ware d’r toen nog nie. De tocht ging wijer, ‘t viel Tonna’s wel op detter veul mense, die vurbè gefietst ware, moese laache, mar ja…….
In Hôndel aongekomme was de regen opgehauwe, en Tonna sloeg dur rokke wir umblig, mar krig d’r toen erg in dèsse te veul rokke over d’r muts heene gedaon ha. Dus iederéén kéék zo tegen d’r blóóte kont aon. Péér!!…. riejp ze beus: “Hedde gij dè nie geziejn hoe ik el diejen tèd vur skut gelope heb”! “Ja goew” zin Peer. “En wurrum hadde dan me nie geworschauwd…..?? Men zóó vur skandóól te laote lóópe.”
“Ja” zin Peer, “ik ha in me èige de belofte gedôn dè ik in munne blóóte kop nar de béévart ging”!!En we gèij belooft hàd , kon ik nie weete”:!!!
Harry van Helvoort
uit de Kroniek 2013 nr. 1 van Heemkundekring de Wojstap
De poffer op de foto is te zien in de heemkamer