‘Laten we weer gezamenlijk drinken uit de bron van de Schrift.’ Zo sprak mgr. Gerard de Korte afgelopen donderdag in Heeswijk. Op uitnodiging van de Adbij van Berne interviewde beroepskatholiek Leo Fijen,
de auteur van Loslaten en thuiskomen, een bewogen jaar in brieven. Het werd een boeiend gesprek over vasthouden, verhuizen en vertrouwen. Een terugblik van prior Joost Jansen, die optrad als moderator van het gesprek tussen De Korte en de goedgevulde abdijkerk.
“Het gesprek begint met de verhuizing van de bisschop: dat is een factor die hoog op de stress-lijst staat, samen met overlijden of het verlies van werk. Het schrijven van de brieven helpt hem bij dit proces. Steeds weer reflecteren op wat er gaande was. Er is de overgang van bisdom Groningen-Leeuwarden met 100.000 gelovigen katholieken naar bisdom ’s-Hertogenbosch met één miljoen gedoopten. Een verschil dat weer heel anders van karakter is, is het onderscheid in betrokkenheid van de mensen bij de kerk. Als je kijkt naar de cijfers van Kerkbalans, blijkt dat 6 van de 10 mensen in Groningen daarbij betrokken is, tegenover 3 van de 10 in het bisdom Den Bosch.
Als het gaat om kerkfusies en opheffingen van kerken zijn de mensen in Groningen en Friesland meer gewend om te reizen. In Den Bosch is dit anders. Hier zijn nog 289 kerken. In het beleidsplan is opgeschreven: laat de kerk zo dicht mogelijk bij de gelovigen zijn, maar kijk per situatie hoe een en ander gerealiseerd kan worden. Het is wel de bedoeling dat parochies zwarte cijfers schrijven.
Heeft de bisschop wel eens paniek gekend? Ja. Hem werd wel op een gegeven moment vertrouwen gegeven. Confidens in Christo, vertrouwend in Christus. Daarin ligt ons vertrouwen. Jezus zegt: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven’. Dat maakte het afscheid van Groningen en het vertrek naar Den Bosch tot een begaanbare weg. Uiteindelijk is Christus de weg.
Publieksvragen
In antwoord op vragen uit het publiek bleek De Korte welwillend in het luisteren en meedenken en tegelijk een vaardig bestuurder die niet zomaar met allerlei meningen meegaat. Een aantal zaken in het katholieke geloof staan zo duidelijk vast, dat het vooral belangrijk is om te blijven uitleggen waarom dit zo is en het belang van deze zaken ook niet te overschatten, maar te blijven vasthouden aan de kern van geloof.
Iemand vroeg of het niet belangrijker is nu te luisteren naar de mensen en het beleidsplan maar te leren loslaten. De Korte reageerde dat hij graag inzet op het enthousiasmeren van gedoopten, op het werken aan goede catechese. We moeten, zei hij, weer meer bezig zijn met de bronnen van het geloof. We doen er goed aan de Bijbel beter te leren kennen. ‘Laten we weer gezamenlijk drinken uit de bron van de Schrift.’
Hoe staat de bisschop tegenover anders gelovigen? De paus heeft ergens gezegd ‘we zijn allemaal kinderen van God’, geeft dit niet aan dat we ruimer moeten gaan denken over interreligiositeit? Maar hier was de bisschop wel scherp. De paus zegt duidelijk: ‘Christus is de waarheid.’ En tegelijk is er de missionaire opdracht en het belang van overleg met andere godsdiensten. Onder alle mensen ligt de gezamenlijke basis van geschapen te zijn. En het Goede, het Ware en het Schone is in alle godsdiensten te zien en moeten we ook waarderen.”