kaft dagboek c habrakenDE INVASIE IN NEDERLAND 1944

Dinsdag 19 september 1944

Van Maandag op Dinsdag nacht geregelde Duitse actie op de Veghelse corridor.

In ons dorp is geen enkele Amerikaan meer te zien. In de Laverdonk liggen nog vele Duitse soldaten. In de middag even naar Maria geweest. Vele vliegtuigen brengen meer nieuwe manschappen en materiaal aan. Honderden trekken er over ons dorp. Vanuit de Laverdonk wordt er door de Duitsers op de vliegtuigen geschoten. En jammer genoeg schieten ze een vliegtuig in brand ongeveer boven ons huis. Er springen reeds een vijftal parachutisten naar omlaag. Ik volg met grote spanning het brandende vliegtuig. Het vliegt ons huis voorbij.

Plotseling zwenkt het echter, maakt een grote bocht en komt recht op ons huis aangevlogen. Ik roep tegen mijn ouders en zusters: Liggen, liggen! Zelf blijf ik op den dorpel van de deur staan, omdat ik voelde dat ik het ongeluk toch niet kon ontlopen. Maar ons uur was blijkbaar nog niet gekomen.

Met een razend geweld kwam het vliegtuig op ons af, maar opeens draaide het wat korter af en met donderend geweld viel het achter ons huis op het land van Bloks, Dekkers en van Doorn. Op ons land was het met de punt van de vleugel op den grond, gekomen en zo verder een diepe gleuf gemaakt door het land van Bloks, Dekkers en van Doorn, waar de moters zeker 1,5 m. diep in den grond drongen. Het hele vliegtuig vloog in duizende stukken verspreid over het land.

Het bleek een twee motorig transportvliegtuig te zijn. Er steeg een geweldige rookwolk op en hevige knallen gingen er de lucht in door het ontploffen van de munitie die het vliegtuig vervoerde. Bang voor brand droegen we vlug veel van onze kleren en meubels naar buiten. Ook Dekkers en Bloks sleepten hunne meubels naar buiten. Na een uur of anderhalf toen de ontploffingen wat waren afgelopen droegen we onze meubels weer naar binnen. Het grootste gevaar was voorbij.

En we waren Goddank voor ongelukken en brand gespaard. Het waren echter verschillende ogenblikken. Hulp kwam er de eerste twee uren niet opdagen. Alleen een paar meisjes van Manders kwamen ter hulp en hielpen ons met de meubels naar buiten brengen.

Dat er niet meer hulp kwam opdagen was de schuld van enkele Duitsers die uit de Laverdonk waren gekomen en het publiek verboden verder te gaan. De mensen die langs de weg van Doorn tot Jan v.d. Ven woonde moesten allemaal met de handen in de hoogte gaan staan. De Duitsers waren gewoonweg woedend, omdat de parachutisten die uit het vliegtuig waren gesprongen hun ontsnapt waren.

Deze parachutisten kwamen neer een 500 m. Beugt op en werden direct door een Engelsch wagentje opgepikt en veilig naar Veghel gebracht.Tegen den avond kwamen een groot partij Amerikanen vanuit Veghel naar Dinther toe. Ze graafden zich in langs de Aa-kant, Dorp en aan de Heeswijksche Brug.

Iedereen verwachtte dat de zuivering van de Laverdonk zou beginnen. Er gebeurde ‘s nachts nog niets, maar wel slopen de Amerikanen zo dicht mogelijk bij de Duitsers.